schrijver en dichter

Auteur: henrysepers.nl (Pagina 17 van 24)

Bergopwaarts naar het sublieme

OVER VIGERENDE OUDELANDSE GROND VAN JACQUES HAMELINK

De lezing van Vigerende oudelandse grond van Jacques Hamelink is als het beklimmen van een steile, onbekende berg. Een betrouwbare kaart ontbreekt, de naald van het kompas schiet alle kanten op omdat het magnetische veld telkens wordt verstoord. Wie dit avontuur aan wil gaan, kan maar het beste op zijn ervaring en intuïtie vertrouwen. Het pad dat uit het dal omhoog voert, is aanvankelijk breed genoeg. Maar later loopt het uit in een delta van geitenpaadjes, eindigend in een intrigerende wildernis van woordklonteringen waaruit het gezang van onbekende vogels opklinkt. De zinnen slingeren als beekjes, voegen zich soms samen, om zich later weer te vertakken. Het dal ligt in de mist, maar af en toe valt er een gat in de wattendeken en wordt een stukje van het vlakke land zichtbaar. Zeeuws-Vlaanderen. De geboortegrond van de dichter. Lees verder>>

 

Geen troubadour, wel een jongleur

OVER HET HOOFD ONDER DE ARM VAN ERIK SOLVANGER

Erik Solvanger is arts, en in Het hoofd onder de arm kun je dat goed merken. In zijn nieuwe bundel demonteert hij vol overgave het menselijk lichaam om vervolgens te gaan jongleren met de losse onderdelen. Een holistische dokter, op zoek naar ‘heel de mens’, is hij dus duidelijk niet. In zijn absurde universum lijkt het lijf in elkaar gezet met organisch lego, waarvan je naar believen stukjes kunt vervangen of wegdoen: ‘Mijn oude oren zijn waardeloos, ik heb ze al jaren geleden moeten weggooien.’ Lees verder>>

Poëzie van de echtscheiding

OVER OPEN MOND VAN ERIK JAN HARMENS EN INWAARTS VAN JOOST ZWAGERMAN

Echtscheiding is hot in de Nederlandse poëzie. Afgelopen jaar verscheen Ons verlangen van Paul Bogaert, een bundel die de teloorgang van een liefde op een versluierde manier evoceert: ‘er blijkt een dikke norse/ kikvors mijn hart van binnenuit te barricaderen’. Veel openlijker wordt de breuk tussen man en vrouw bezongen in Open mond van Erik Jan Harmens en Inwaarts van Joost Zwagerman. Had de echtgenoot in ‘Het huwelijk’ van Elsschot niet eens de moed om zijn vrouw te verlaten ‘want tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren’, Harmens en Zwagerman zien er geen been in om hun huwelijkssores met respectievelijk de lezers van de Volkskrant en de kijkers van De Wereld Draait Door te delen. Die biografische kennis hindert mij bij de lezing van hun bundels. Ik raak te snel gefocust op dat ene thema en dat vind ik vervelend. Zo eenduidig kan deze poëzie namelijk niet zijn. En na herlezing blijkt: ze is dat ook niet. Lees verder>>

Moordenaars in maatpak

OVER DE VREDE MOE VAN DIANA SCHERER EN MENNO WIGMAN

De liefhebbers van het werk van Menno Wigman zijn misschien teleurgesteld na aanschaf van zijn nieuwe bundeltje De vrede moe. Vijf van de acht gedichten zijn overgenomen uit Dit is mijn dag (2004). Nu is er niks tegen om oud werk in een nieuw verband te presenteren, maar nergens in De vrede moe wordt dit vermeld. Jammer, want nu voel je je toch enigszins bekocht, terwijl er veel te genieten valt aan deze nieuwe uitgave. Lees verder>>

« Oudere berichten Nieuwere berichten »

© 2025 Henry Sepers

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑

error: Content is protected !!