Ze zitten op de stoelen voor ons in het vliegtuig van Hong Kong naar Manilla: twee Westerse mannen van een zekere leeftijd. Dikke buik, speknek, Hawaïshirt, halflange broek van slap textiel en met een loshangend kruis waarin de edele delen vrijelijk kunnen wapperen. Ze reizen zichtbaar alleen en hebben van die verfrommelde oortjes. De goorwitte kleur en de opmerkelijke vorm van de organen doen me denken aan bloemkoolroosjes.

Later blijken er veel exemplaren van de soort in de Filipijnen rond te lopen. Niet allemaal met bloemkooloren, maar als ze die niet hebben, groeit er wel een flinke bos haar uit hun neus of vervoeren ze etensresten op hun onderlip. In ieder geval lijkt het tv-programma ‘The Undateables’ zijn hele kandidatenbestand over de Filipijnen te hebben uitgestort. Wie op de Europese of Amerikaanse huwelijksmarkt geen kans maakt, kan nog altijd zo’n volgzaam Filipijns vrouwtje scoren.

In de restaurants van de grotere hotels bezetten de gemengde paartjes drie van de tien tafels. Langs de stranden zie je de bloemkooloren met hun tengere veroveringen flaneren, cocktails drinken en liefkozen. Als ze hun veel te jonge vriendin kussen, is het of een Duitse herder zijn natte tong langs een kleuterwang haalt.

Eén exemplaar hebben we persoonlijk gesproken. We zaten ergens te eten, toen hij ons aansprak. Hij kwam uit Noorwegen, maar dat was een waardeloos land. Je moest veel te veel belasting betalen. En met de gezondheidszorg ging het ook de verkeerde kant op. Nee, dan de Filipijnen. Het was net het Wilde Westen. Je kon er heerlijk pionieren en de vrouwen waren tenminste niet van die bitches die het allemaal beter weten. Hij woonde er nu zes maanden en was dolgelukkig.

Overigens mag ik niet te hard oordelen. Het zal me niets verbazen als de meeste van deze boze blanke mannen op Wilders, Trump of Marine Le Pen stemmen. Uit krantencommentaren heb ik opgemaakt dat wij van de elite wat meer begrip moeten hebben voor de slachtoffers van EU en handelsverdragen. Hoewel? Profiteren niet juist deze heren  van de vermarkting van de liefde en dus van die vermaledijde globalisering?