schrijver en dichter

Tag: Vossius Gymnasium

Presentatie De man met het mes

Op zaterdag 23 juni om 14.00 is in de aula van het Vossius Gymnasium te Amsterdam De man met het mes gepresenteerd, een verhalenbundel geschreven door de leerlingen van klas 4A. De jonge auteurs lazen voor uit eigen werk, signeerden hun boek, Daan Heerma Van Voss nam het eerste exemplaar in ontvangst.

Uit het voorwoord:
‘Het is heus niet gemakkelijk om over jezelf te schrijven als je vijftien of zestien jaar oud bent. Want wat is dat, ‘jezelf’? En is dat ‘ik’ van je niet eerder een proces dan een constante, vooral als je nog zo jong bent en je elke dag heen en weer wordt geslingerd tussen degene die je gisteren was, vandaag bent, en morgen nog moet worden? Misschien dat verzonnen verhalen kunnen helpen om toch iets te zeggen over dat wonderbaarlijke, veranderlijke ‘ik’ van je. Ze geven je de kans om je te verstoppen achter een bedacht personage, schenken je vrijheid, maar schermen ook af wat te kwetsbaar is en niet bestemd voor vreemde ogen.

De opdracht die de leerlingen van klas 4A kregen, was: schrijf drie verhalen waarin je uitgaat van een ware gebeurtenis uit je eigen leven, en leng dat aan met fictie. Het eerste verhaal moest zich afspelen in het verleden, het tweede in het heden en het derde in de toekomst. Het beste van de drie verhalen zou uiteindelijk in dit boekje terecht komen. Een maand of drie hebben we aan dit project gewerkt. Sommige leerlingen begonnen meteen te typen, andere hadden een paar lesuren nodig om op gang te komen. Maar uiteindelijk is iedereen tot iets gekomen. De een bracht de fictie aan als een dun laagje vernis, de ander ging radicaler te werk en zorgde ervoor dat er van de oorspronkelijke autobiografische aanleiding niet veel meer is terug te vinden. Toch geven alle verhalen iets prijs van hun auteur, of hij nu fantaseert over zijn naderende presidentschap van Venezuela, of zij doodeerlijk beschrijft wat ze voelt als ze voor de spiegel staat. De een filosofeert over de vraag ‘wat geluk is’, de ander beschrijft een achtervolging in een dakgoot, een volgende heeft het over pesten, een val met een parachute, de dood van een moeder. De verhalen zijn divers, maar altijd interessant.
‘Ik lieg de waarheid,’ zei Harry Mulisch al. En voor iedereen die het wil zien: in al deze min of meer verzonnen verhalen zit heel wat ‘waarheid’ verstopt.

Ik ben heel trots op de leerlingen van klas 4A en hoop dat hún boek een succes wordt.

Henry Sepers
mentor en leraar Nederlands’

Presentatie Een lastige klas

De def Kaft (7)aangepast

Op 20 juni om 20.00 wordt in de aula van het Vossius Gymnasium te Amsterdam de verhalenbundel Een lastige klas gepresenteerd. De verhalen zijn geschreven door de leerlingen van klas 3c van het Vossius tijdens de lessen Nederlands van Henry Sepers, die de bundel ook heeft samengesteld. Lees hieronder vast het Woord Vooraf bij de bundel.

 

Woord vooraf

Een onbekende klas doet zich in het begin aan de leraar voor als één groot organisme. In het geval van klas 3c: een vrolijk, maar nogal chaotisch wezen met 52 ogen, armen en benen. De klas had al gauw de reputatie ‘lastig’ te zijn. De talloze ledematen bewogen te ongestructureerd, de meeste ogen waren gericht op het gewriemel van het eigen grote klassenlijf (en dus niet op het bord), en er ontsnapte nog weleens een brutale opmerking uit een van de monden. Nee, de eerste tijd was 3c niet altijd makkelijk. Maar het hoort erbij. Docenten en ouders zijn nu eenmaal de krabplankjes waaraan kinderen hun nageltjes scherpen en als volwassene heb je je daarbij neer te leggen.

De hydra was gelukkig geen lang leven beschoren: al gauw wrikten zich uit het grote lichaam van de klas individuen los. Zoals Max, die vaak als een Romein aanlag aan zijn tafeltje (maar later wel zijn vrienden hielp met hun schoolwerk). Eline, die mij versloeg met sjoelen én tafeltennis. Anne, die het gevecht met zichzelf aandurfde. Lili, die het krijgen van een compliment (voor haar mooie verhaal) maar lastig vond. De stoere Yaela, de stille Jesse, de… Ik kan ze helaas niet allemaal noemen, maar dat is ook niet nodig, want ze stellen zichzelf al aan ons voor in de verhalen die ze hebben geschreven voor dit boek.

Wat was de opzet? De leerlingen kregen de opdracht om drie verhalen te schrijven die met zichzelf te maken hadden. Ze mochten verzonnen zijn of ‘echt gebeurd’. Als ze maar gingen over de wereld van een ongeveer vijftienjarige puber in het jaar 2016.  Het beste verhaal zou in het boek komen. Ter voorbereiding van het project kwam de uitgever van Athenaeum-Polak & Van Gennep op school om over zijn vak vertellen en de redactie mocht op bezoek bij Querido. Andere groepjes hielden zich bezig met productie, vormgeving of publiciteit.

Dit boek is dus helemaal door de leerlingen zelf gemaakt, en daarom ben ik ook zo trots op ze. Ze hebben lef getoond, door iets van zichzelf prijs te geven. Ze laten hun onzekerheid zien, maar ook hun kracht. Maken duidelijk dat ze hun ouders feilloos door hebben, maar ook onvoorwaardelijk van hen houden. Kunnen goed observeren, en oordelen opvallend genuanceerd over conflicten waarin de volwassenen zich juist schrap zetten.

Sommige van de verhalen zijn puur fictie, andere autobiografisch. Ze gaan over grote broer of kleine zus, de ziekte van moeder, de dood van opa, honkbal, vader die M&M’s mee naar boven neemt in de hoop op contact met zijn zoon. Ik vind het heel bijzonder hoe de leerlingen van 3c ons een blik in hun hoofd hebben gegund. Deze klas is geen veelkoppig monster, maar bestaat uit 26 heel verschillende leerlingen, met allemaal hun eigen achtergrond en verhaal.

En wat het ‘lastige’ van de klas betreft: alleen als je grenzen durft te verkennen en eigenzinnig bent, kun je een boek als dit schrijven. Want laten we eerlijk zijn: de meeste ouders en docenten vinden dat ‘moeilijke’ stiekem leuk. Het bewijst dat deze jonge mensen volop in het leven staan en zich ontwikkelen. Voor mij was het een voorrecht om dat van zo dichtbij te mogen meemaken.

 

Henry Sepers

mentor en docent Nederlands

Over Verzamelde gedichten van Erik Menkveld

De inval van een stenen meisje

In de bundel Prime Time van Erik Menkveld (1959-2014), opgenomen in de zojuist verschenen Verzamelde gedichten, komt de kleine cyclus ‘De kinderbrug’ voor, over drie beelden van Hildo Krop aan het Muzenplein te Amsterdam. Ik woon in de hoofdstad, maar had nog nooit van het plein met de poëtische naam gehoord en de kunstwerken (waarvan foto’s zijn afgedrukt) herkende ik ook niet. Een blik op Google maps wees echter uit dat ik ze drie keer per week passeerde, op weg naar mijn school, het Vossius Gymnasium. ‘Nu, dagelijks onbekeken / door werkende moeders,’ (…)/ slingerende scholieren / mobiel bellende ellebogen,’ zegt de dichter. Ook ik had niet goed gekeken en voelde me betrapt. Lees verder>>

Presentatie Spreekt de troubadour

In de aula van het Vossius Gymnasium in Amsterdam vindt de presentatie plaats van de dichtbundel Spreekt de troubadour van Henry Sepers. M.m.v. Willem Broens, Jan van Muilekom, Frank de Louw, Simone van der Steen, Laetitia van Dijk, Rik van Huisstede, Mark Opfer, Michel van de Waart.

© 2024 Henry Sepers

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑

error: Content is protected !!