schrijver en dichter

Tag: Breyten Breytenbach

Henry Sepers leest zijn favoriete gedichten voor (VPRO, radio 1)

Van 18 tot 22 januari 2016  lees ik elke nacht een gedicht voor op Radio1 in het VPRO-programma Nooit meer slapen.

Hier kun je de programma’s terugluisteren. Wil je alleen het gedicht horen: ga dan naar ongeveer 1:55 (de laatste vijf minuten). Na de muziek begint het.

Op maandag 18 januari: Pijn en Vleugels van Breyten Breytenbach.

Dinsdag 19 februari: Code van Gerrit Achterberg.

 

Woensdag 20 januari: een fragment uit Stretto (Engführung) van Paul Celan.

 

Op donderdag 21 januari: een gedicht van mijzelf. ‘ Manon Lascaux’  uit Je zadelt een vlinder (2015).

 

 

Vrijdag 22 januari: Slechts nacht van Kees Ouwens

 

Henry Sepers in VPRO Nooit meer slapen

Van 18 tot en met 22 januari 2016 zal ik in het VPRO-programma Nooit meer slapen op NPO radio 1 enkele van mijn favoriete gedichten voorlezen. Het gaat om poëzie van Achterberg, Celan, Ouwens, Breytenbach en mijzelf. Ik ben te horen aan het eind van het programma, zo rond 01.55. Voor wie op dat uur slaapt: op de website van de VPRO zijn alle uitzendingen terug te beluisteren. Je kunt hier ook een podcast downloaden.

Over In de loop van de woorden van Breyten Breytenbach

De opzegstilte van je mond

Het zal niemand ontgaan zijn: vlak na de aanslagen in Parijs van 13 november speelde straatmuzikant Martello voor theater La Bataclan Imagine van John Lennon op zijn mobiele piano. Het was een gebaar dat grote indruk maakte. Hier werd de weerloze kunst geplaatst tegenover de agressie van godsdienstfanaten. ‘De zachte krachten zullen zeker winnen / in ’t eind,’ schreef Henriëtte Roland Holst al. Het is die naïeve hoop, dat verzet tegen de waanzin van de wereld, waaraan Martello stem gaf. Hij gebruikte daarvoor een lied dat een appel doet op de vuurkracht van de verbeelding in plaats van die van een kalasjnikov. De tekst is eenvoudig en nogal clichématig: ‘Imagine there’s no countries, /
 It isn’t hard to do /
 Nothing to kill or die for /
 And no religion too /
 Imagine all the people /
 Living life in peace,’ maar voor het moment wel effectief: soms zitten we niet te wachten op de mitsen en maren van kritische plaaggeesten, maar willen we herinnerd worden aan een helder, kinderlijk verlangen. Wat stellen de ‘echte’ dichters hier tegenover? Hun zwijgzaamheid, omdat ze bang zijn voor sentiment? Hun vermogen om de taal net zolang te ontleden en te bevragen tot ze in kruimels voor ons op tafel ligt? Kunnen onze dichters nog wel stem geven aan wat ons werkelijk bezighoudt, of moeten we het doen met de oorlogstaal van politici? Lees verder>>

© 2024 Henry Sepers

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑

error: Content is protected !!