De autist en de cannabisventer

Jonathan Griffioen sluit Gedichten met een Mazda 626 af met een ‘nawoord’. Daarin geeft hij zelf de beste samenvatting van zijn tweede bundel.

Ik heb een klein heelal, dat ik vernoem naar de rode mazda 626 uit 1990,
naar helen keller en naar jimmy, er zit nog veel omheen maar daar
kom ik niet vaak
[…]
pas als ik mij buiten de mazda beweeg, ken ik beperkingen
pas als ik beweeg zonder de mazda
ken ik beperkingen ben ik het lijf van een dertiger
zit ik vol socialevaardigheidstraining
en creationisten aan het roer van de lomschool

De bundel is geen traditionele verzameling van losse, min of meer samenhangende gedichten. Je kunt beter spreken van een kunstproject, zoals we dat vaak in de hedendaagse beeldende kunst tegenkomen: de kunstenaar neemt een thema en creëert installaties waarin dat op associatieve wijze en vanuit verschillende invalshoeken wordt belicht. Denk aan het werk van Mike Kelley, van wie een aantal jaren geleden een overzichtstentoonstelling te zien was in het Stedelijk Museum. Lees hier verder>>>