OVER DE EERSTE LETTER VAN LIEKE MARSMAN

Een paar weken geleden kreeg ik een recensie-exemplaar van De eerste letter van Lieke Marsman. Toen ik voor Tzum over poëzie begon te schrijven, nam ik me voor om geen afbrekende kritieken te schrijven. Ik had (en heb) geen zin om mijn tijd te besteden aan werk dat ik niet goed vind. Daarbij komt dat mijn leeshouding niet erg polemisch is. Ik wil me vooral kunnen openstellen voor een tekst. Verder hou ik niet van al te stellige uitspraken: altijd moet er ruimte blijven voor twijfel. De bundel van Marsman heb ik aangevraagd, omdat ik haar debuut met veel plezier heb gelezen. De enigszins ontregelende praattoon ervan beviel me, net als de speelse omgang met de werkelijkheid. Ik hou van dichters met een beetje wiebelende geest. Tijdens het lezen moest ik af en toe denken aan Fritzi Harmsen van Beek. En dat is een groot compliment. Lees verder>>